Viva Las Vegas

Vanuit mijn high rollersuite op de achttiende verdieping van The Mirage kan ik een groot deel van South Las Vegas Boulevard overzien en ik hoef dit 140 vierkante meter grote appartement niet te verlaten om te weten hoe het daar is, op die gloeiend hete trottoirs. Daar loopt het gok- en zuipvolk. Drank gulpt uit de glazen van de mannen van het vrijgezellenfeest, sist weg op de marmeren tegels. Uit elke palmboom schalt die verdomde muziek, een gevangenis voor je oren. Voetje voor voetje kruipt het volk langs de casino’s en de winkels. Het krioelt er van de hoeren en waar je ze niet ziet, krijg je een stapel naaktfoto’s met telefoonnummers van nog meer hoeren. Divorce-parties vol gillende huisvrouwen zwalken van kroeg naar kroeg, op zoek naar die ene vent waar ze ’s avonds laat in een disco met hun tong in kunnen roeren. Er schuifelen ook wel gezinnen voorbij, maar dan ben je echt niet goed bij je hoofd, als je een kind meeneemt naar Las Vegas, dit vagevuur, deze orgie van drank, seks, drugs en gokken. Moreel verval is in deze stad onontkoombaar. Je moet echt je best doen om je broek aan te houden. Je geld raak je sowieso kwijt.

Daarom zit ik ook hier, in deze high rollersuite, voor een schijntje, omdat de bazen van The Mirage weten dat ik die 10.000 dollar die hier in briefjes op tafel ligt, naast mijn ringen, ketting en Elvisbril, er vanavond doorheen ga jagen. Aan de roulette-, blackjack- of crabstafel. Maar wat zij niet weten, is dat Frank Scoblete en Dom ‘The Dominator’ LoRiggio mij een maand geleden in Atlantic City hebben geleerd hoe je de uitkomst van een dobbelsteenworp kunt voorspellen.

Ja. Het is waar. Frank en The Dominator gooien twee dobbelstenen door de lucht en weten wat de uitkomst wordt. Eigenlijk weten ze juist wat er niet uitkomt. Geen zeven. Want dat is een worp die je niet wil gooien bij crabs. Is dat niet het mooiste wat een dobbelaar kan wensen? Weten wat je gaat gooien? De gemiddelde serie zonder zeven is ongeveer zes worpen. Frank maakte een serie van 40 worpen zonder zeven te gooien. Ik stond er naast. Na een paar uur trainen kon ik het ook. Nou ja, een beetje. Ik had in ieder geval een edge op het casino. En dat is alles wat je wil, een edge. Al is het maar 0.2 procent.

En wat ze ook niet weten bij The Mirage, is dat de wereldberoemde counter Henry Tamburin mij gisteren een spoedcursus kaartentellen heeft gegeven. Nu heb ik ook een edge aan de blackjacktafel. Dat wil toch iedereen? Het komt er op neer dat je de kleintjes telt en wacht tot het gemiddelde in jouw voordeel uitvalt, namelijk meer plaatjes en tienen nog in het spel. Dan zet je grof in.

Nee, een ding is zeker, vanavond ga ik de casino’s breken, dat kan niet anders. Toch? De limousine staat voor. Ik doe aanstellerig veel gel in mijn haar, trek een aanstellerig zwart pak aan, hang me vol met nepgoud, prop het geld in mijn binnenzakken en neem een shot wodka. Hello Vegas, here I come!